Artist statement

In mijn werk onderzoek ik de grens tussen herkenning en vervreemding. Ik gebruik fotografie niet om de werkelijkheid vast te leggen, maar om haar los te laten.

Beweging en kleur vormen mijn belangrijkste middelen om dat te doen: ze vervormen, vervagen en ontregelen wat zichtbaar lijkt. Door te spelen met tijd, perspectief en beweging ontstaat een beeldtaal die balanceert tussen het concrete en het abstracte. Wat overblijft is een gevoel, een sfeer – een echo van iets dat ooit echt was, maar nu niet meer te vangen is.

Mijn beelden nodigen uit tot vertraging. Ze vragen de toeschouwer om opnieuw te kijken, voorbij het herkenbare, naar de lagen van kleur, ritme en energie die onder de oppervlakte trillen.

In die vervreemding ontstaat voor mij de essentie van fotografie: niet het vastleggen van wat ís, maar het laten zien van wat gevoeld kan worden.